قلعه گوریچ؛ قلعه ای 200 ساله که طلسم شده، عکس

به گزارش هیو بلاگ، این قلعه که در اوایل قرن نوزدهم میلادی ساخته شد، ابتدا یک ملک خصوصی بود و سپس به مکانی برای بازتصویب قانون های قرون وسطایی درآمد. ما با مارک بِیکر، مسئول بازسازی قلعه، صحبت کردیم تا اطلاعاتی را پیرامون تاریخ آن و روح هایی که در قلعه پرسه می زنند دریافت کنیم.

ادامه این مطلب را بخوانید تا به درون قلعه 200 ساله گوریچ گام بگذارید.

قلعه پهناور گوریچ که از بالا نظاره گر شهر آبرگل کشور ولز شمالی است.

معماری بی نظیر این قلعه آن را به یک مکان برجسته ملی تبدیل نموده است. بیکر می گوید: این قلعه گویی از خیال انسان بیرون آمده است. انگار که افسانه است.

سازنده این قلعه آن را در اوایل قرن نوزدهم میلادی برای گرامی داشت خانواده اش بنا کرد.

در سال 1812، لیود هسکت بامفورد هسکت به منظور گرامیداشت یاد خانواده مادرش، یعنی خانواده لوید گوریچ، ساخت این قلعه را شروع کرد. او پس از تکمیل قلعه از آن به عنوان ملک خصوصی استفاده نمود. طی سال های بعد، زمین های قلعه کم کم گسترده تر و قسمت های بیشتری روی آن ساخته شدند.

تمام قسمت های عمارت قلعه گوریچ روی یک زمین وسیع 1600 هکتاری بنا شده اند.

این قلعه پراکنده در یک مساحت عظیم، پر از گنجینه هایی پنهان از تاریخ کهن خود می باشد.

هنگامی که خانواده هسکت در قلعه گوریچ زندگی می کردند، این قلعه 128 اتاق، ازجمله 28 اتاق خواب داشت.

بیکر می گوید مجموع طول دیوارهای این عمارت 14 کیلومتر است؛ دیوارهایی که این روزها رویشان گیاهان بسیاری سبز شده است و کاملاً در معرض عوامل محیطی نهاده شده اند.

پنجره های قلعه از چدن و شیشه رنگی ساخته شده بودند.

شیشه های رنگی این پنجره ها امروزه گم یا خرد شده اند.

در دهه 70 قرن نوزده میلادی، چندین کلیسا و باغ به مجموعه اضافه شد و وسعت آن بیشتر شد.

لوید این بنا را برای پسرش، رابرت بامفورد-هسکت به ارث گذاشت و او با همسرش الن در آن زندگی کرد. این زوج به یاری هم زمین های قلعه را گسترش داند، مهم ترین کار آن ها ساخت باغ های قلعه بود که درخت های سرخدار فراوانی در آن کاشته بودند.

ولی مشهورترین طراحی داخل قلعه، راه پله مرمری آن است.

رابرت و الن قلعه را برای دخترشان، کانتس وینیفرد، و همسرش گذاشتند. آن ها نیز با یاری دریافت از معمار بریتانیایی دتمار بلو یک راه پله 52 پله ای در خانه شان ساختند. این راه پله امروزه نیز پابرجاست.

در اواسط قرن بیستم، این قلعه به یک جاذبه گردشگری تبدیل شد

قلعه گوریچ اکنون به عنوان مکان دیدنی ولز شناخته شده است و گردشگران می آیند تا حس بازتصویب قوانین قرون وسطایی را از نزدیک ببینند. تنها طی دو دهه، حدود 10 میلیون بازدیدنماینده آمدند و از این راه پله مرمری مشهور بالا رفتند.

در سال 1985، این قلعه رسماً بسته شد و متروکه ماند.

درون خرابه ها. اگرچه این قلعه به صورت خرابه رها شده بود، ولی بازهم به عنوان پس زمینه فیلم پرنس والیانت با درخشش کترین هگل، مورداستفاده نهاده شد.

گفته می گردد که این عمارت چند قرنه روح زده است

معروف ترین داستانی که از وجود یک روح در قلعه گوریچ تعریف می نمایند، مربوط به کانتس وینیفرد است؛ زن قدرتمندی که سرمایه اش را برای ساخت بیمارستان، گسترش هنر و ترویج دین به کار می گرفت. مردم می گویند روح او هنوز در قلعه پرسه می زند.

بیکر می گوید: من هم اینجا چیزهای عجیبی دیده و شنیده ام. او می گوید به خوبی یادش می آید که یک روز یک هاله نور عظیم و متحرک را روی راه پله مرمری عمارت به چشم دیده است.

دیگر بازدیدنمایندگان این مکان نیز تجربه های مشابهی را روی راه پله افسانه ای عمارت داشته اند.

جان واکر، گرداننده کانال اربَن اکس بویز Urban Ex Boys، در سال 2014 از این قلعه برای کانال یوتویبش فیلم برداری کرد و گفت که دلهره شدیدی به او دست داده است. واکر می گوید: بهترین قسمت گردش من در قلعه رفتن روی راه پله ها بود که در آن واقعاً و عمیقاً حس می کردم کسی دارد من را از جایی نگاه می نماید. یکی از مدیران قلعه گفته است که آن ها روبروی یکی از پنج دروازه عمارت یک روح دیده اند

مدیر داخلی عمارت در وب سایت آن می نویسد: صدای کشیده شدن زنجیر به دروازه اصلی را شنیدم و بعد صدای پای کسی که انگار به طرف من می دوید آمد. وحشت همه وجودم را گرفته بود. هوا بسیار تیره وتار بود. من روی تراس اصلی ایستاده و منتظر بودم تا برق کار کارش را در قسمت دیگری از قلعه تمام کند و من درب ها را قفل کنم. قدم ها نزدیک تر و نزدیک تر شدند... و سپس در نیم متری صورتم ناگهان قطع شدند. من که از ترس به نفس نفس افتاده بودم، تلفنم را برداشتم و فلشش را روشن کردم... هیچ کس آنجا نبود.

روح زده بودن این قلعه به آسانی باورپذیر است. چراکه دیوارهایش پوسته پوسته شده اند و اتاق ها سرد و خالی اند.

بیکر می گوید کار بازسازی قلعه ادامه دارد، اما خرابه های آن واقعاً شگفت انگیز اند. این خرابه ها اکنون درب هایی را به روی راه هایی که پیش تر پنهان بودند، می گشایند.

شوربختانه رمز و رازهای این قلعه در معرض عوامل محیطی نهاده شده اند. اگرچه بیشتر نواحی عمارت به دلیل سال ها متروکه بودن فاسد شده است، ولی هنوز هم می توانید قسمت هایی از طراحی حیرت آور آن را مشاهده کنید.

بیکر از 12 سالگی برای بازسازی این قلعه و برگرداندن آن به شکوه پیشینش کوشش نموده است تا ساختمان هایش تا دهه ها بعد پابرجا بمانند. او می گوید: 120 اتاق هست که باید بازسازی کنیم. وظیفه سنگینی است. اگرچه قلعه گوریچ را اکنون به خاطر خرابه های روح زده اش می شناسند، ولی بیکر از مردم می خواهد که تاریخ آن را نیز فراموش ننمایند.

بیکر افزون بر آن که می کوشد تا عمارت را به مکانی تبدیل کند که گردشگران بتوانند در آن بگردند و نکاتی بیاموزند، از افراد علاقه مند می خواهد که گذشته پرماجرای آن را از یاد نبرند.

بیکر بیان می نماید: اینجا فقط با بودن در یک مکان، 200 سال تاریخ را مشاهده خواهید کرد. داستان های تاریخی قلعه بسیار پرمایه و تأثیرگذار هستند. ما بر آنیم تا آن را برای نسل های آینده حفظ و ترمیم کنیم و می خواهیم که مردم ارتباطشان را با گذشته شان از دست ندهند.